Inge en haar man Björn werden uit hun huis gezet na het onverwachte overlijden van hun pleegvader en mentor. Het stel, voormalige schippers, is avontuurlijk en sterk. Maar na bijna 3 jaar illegaal kamperen, met de boetes om het te bewijzen, verlangen ze naar een dak boven hun hoofd.
Fotografie en storytelling: Tony Dočekal
28-06-2021
Est. 4 minutes
Inge en haar man Björn werden uit huis gezet na het plotse overlijden van hun pleegvader en mentor. Het stel, voormalige schippers, is avontuurlijk en sterk. Maar na bijna drie jaar illegaal kamperen en de nodige boetes, verlangen ze naar een dak boven hun hoofd.
“We slapen nu al dertig maanden buiten”, vertelt Inge. Haar pleegvader overleed op 5 januari 2019. Inge en haar man Björn woonden op dat moment bij hem in. Ze stonden echter niet op het huurcontract en werden uit huis gezet. “We kwamen terug van de crematie en konden het huis niet meer in. Onze spullen mochten we niet eens weghalen. Radeloos als ik was sliep ik één nacht in een opvanghuis, maar daarna ben ik daar snel vertrokken.”
Iets meer dan drie jaar getrouwd, kiezen Inge en Björn er bewust voor om niet in een daklozenopvang te slapen. Ze mogen er namelijk geen kamer delen. Maar ze hebben elkaar juist nodig.
“Ik hoef hem maar aan te kijken en hij weet wat ik wil. Ik word ’s morgens wakker en hij is al ontbijt voor me aan het klaarmaken. Ik hoef niet eens uit bed te komen. Hij is lief en zachtaardig.
Hij doet alles voor me, dus ik weet dat hij van mij houdt. Wat voor stommiteiten hij ook uithaalt, ik vergeef hem altijd. Ik hou gewoon van hem. Hij is de liefde van mijn leven.”
De pleegvader van Inge was kapitein op een boot. Inge was in de leer voor kapitein op zijn schip voordat hij overleed. Björn was er matroos. “Pa kwijt, de rederij kwijt, daar stonden we dan. Sindsdien zijn we overal geweest. Onder de brug, daarginds, achter die bomen, in het Sonsbeek Park.”
Als er een schip identiek aan dat van hun mentor voorbijvaart, worden zowel Inge als Björn emotioneel.
“We hadden nauwelijks tijd om alles te verwerken”, zegt Björn, zichtbaar aangedaan. “De voortdurende strijd met handhaving, het constante verplaatsen, boetes. We missen Pa en we missen het varen. Dat past bij ons, we zijn vrijgevochten mensen. Daarom blijven we graag in de buurt van het water.”
“Vroeger vervoerden we staal. Ik ken nog veel schippers uit die tijd”
– Inge
“We staan elke dag op de parkeerplaats om geld in te zamelen voor eten”
– Inge
Terwijl Björn zich zelfverzekerd een weg baant door de braamstruiken vertelt hij: “Als ik ’s avonds thuiskom in de tent, ben ik uitgeput.”
De tent staat zorgvuldig verborgen tussen de varens en brandnetels. “Veel mensen zeggen ons: ‘Ga toch werken’. Nou, ga zelf maar eens vier uur lang op een parkeerplaats staan om geld te vragen, voortdurend hetzelfde verhaal vertellend. Dat is slopend. Maar ik geef mijn leven een tien plus. Als ik zie wat we tot nu toe bereikt hebben, kan het alleen maar beter worden.”
“Kijk, en omdat deze kant waterdicht is, kun je alles schoonvegen. Ideaal!
– Inge
De Sheltersuits die het echtpaar vorige winter gebruikte zijn nu veilig opgeborgen, maar een van de delen komt nog altijd goed van pas. Inge laat me zien dat de slaapzakbodem nog steeds gebruikt wordt, ook al zijn de Sheltersuits zelf tijdens de Nederlandse zomer te warm om in te slapen.
Het is uiterst waardevol voor onze organisatie om feedback te krijgen van mensen die onze producten zo intensief getest hebben. We werken samen met Studio Joris de Groot om de Shelterbag te optimaliseren. Inge en Björn zullen ons daarbij helpen.
De ochtend na hun eerste nacht in de Shelterbag ontving ik al een bericht van Inge: “We hebben heerlijk geslapen!”
De veerkracht en ondernemingszin van het stel zijn bewonderenswaardig. In de afgelopen maanden hebben ze gewerkt aan een documentaire en een tv-programma. Ze geven rondleidingen door Arnhem, waarbij ze hun verhaal delen met scholieren, mensen voorlichten en het stigma van dakloosheid bestrijden.
“We leggen uit dat niet elke dakloze een verslaafde is. Dat je ook dakloos kunt worden als je een goede baan hebt gehad. We bezoeken plaatsen waar onbeschutte mensen slapen, laten zien waar we voedsel en kleren kunnen krijgen en waar we kunnen douchen.”
– Inge
Je kunt een wandeling met Inge en Björn boeken via de Vagebond website. Zoals de organisatie zelf zegt: “praten met is altijd beter dan praten over”.
Met uw periodieke donatie kunnen we duurzame Sheltersuits blijven produceren, meer banen creëren en warmte en waardigheid bieden aan de meest kwetsbare mensen.
Voor dit lopende project gaan we in gesprek met dak- en thuislozen in verschillende steden. De intieme weergave weerspiegelt de ontrafeling van de samenleving en legt tegelijkertijd de kracht en kwetsbaarheid van elk van haar personages bloot.
Door deze rauwe momenten in een nieuw licht te vangen, betwisten ze de gangbare representatie van een groeiende, vergeten groep. Het herinnert ons eraan dat mensen die dakloos zijn, niet gelabeld of genegeerd mogen worden. Iedereen heeft een verhaal te vertellen.